Ruda uranu
 |
Ruda uranu |
|
Map color |
|
|
Wielkość stosu |
50 |
|
Czas wydobycia |
2 |
|
Rodzaj prototypu |
|
|
Nazwa wewnętrzna |
uranium-ore |
|
Wymagane technologie |
|
|
Nie wymagany |
|
|
Produkowane w |
|
 |
|
|
Wykorzystywane w |
|
 |
|
Ruda uranu jest surowcem naturalnym występującym na mapie. W przeciwieństwie do innych rud wypalanych w piecach, ruda uranowa poddawana jest rozfrakcjonowaniu w specjalnych wirówkach, w wyniku czego otrzymuje się izotopy uranu: U-235 i U-238, używane do produkcji paliw dla reaktorów jądrowych i niektórych rodzajów amunicji.
W odróżnieniu od pozostałych kopalin, rudę uranu można wydobywać jedynie przy użyciu elektrycznych koparek, do których, dodatkowo, należy doprowadzić strumień kwasu siarkowego (w ilości 10 jednostek kwasu na 10 jednostek wydobytej rudy). Z tego powodu, rudy uranowej nie można wydobywać również ręcznie.
W przypadku wyposażenia stanowisk wydobywczych w moduły wspomagające wydajność lub opracowania technologii zwiększającej wydajność wydobycia, zużycie kwasu siarkowego nie zwiększa się. Dla przykładu: zwiększenie wydajności wydobycia o 20% spowoduje wyprodukowanie 12 jedn. rudy, ale w dalszym ciągu pochłonie jedynie 10 jednostek kwasu.
Ruda uranowa charakteryzuje się zieloną poświatą, przez co jest doskonale widoczna na mapie w nocy.
Galeria
Wydobycie rudy uranowej ze złoża. Widoczne przyłącza dla rur z kwasem.
Ruda uranu świeci w nocy i jest doskonale widoczna.
